حریف مشرب قمری نه ا ی طاووسی نازی

کف خاکستری یا شوخی پرواز گلبازی

نفس عشرت فریبست اینقدر هنگامهٔ ما را

نوای حیرتم آنهم به بند تار بی سازی

سرت راه گریبان وانکرد از بی تمیزیها

وگرنه بر تامل سنگ هم دارد در بازی

به این سامان ندانم صید نیرنگ که خواهم شد

که چون طاووس در بالم چراغان کرده پروازی

نفس دزدیده در دل شور سودای دگر دارم

چو شمع کشته روشن کرده ام هنگامهٔ رازی

غبارم در عدم هم گر هوایی دارد این دارد

که برگرد سر او گردم و بر خودکنم نازی

اگر ساحل شوم آوارهٔ یک گوهر آرامم

به توفان می گریزم تاکنم با عافیت سازی

ندانم ماجرای کاف و نون کی منقطع گردد

درین کهسار عمری شد که پیچیده ست آوازی

مگو از ابتدای من ، مپرس از انتهای من

نگاهی بود خون گشتن چه انجامی چه آغازی

به جایی می رسی بیدل مباش از جستجو غافل

دری ازآشیان تا وا شود یک چند پروازی